این روزها در دنیایی زندگی می‌کنیم که کابل و سیم آرام آرام در حال پیوستن به تاریخ هستند. تقریبا تمام محصولات در حال خلاص شدن از سیم‌ها هستند و به سمت بی‌سیم بودن حرکت می‌کنند.
لوازم گیمینگ، از جمله هدست‌ها و هدفون‌ها، استثنا نیستند. اما آیا این روند جدید اصلا خوب است؟ هدست‌های جدید چقدر از کیفیت خود زده‌اند تا بتوانند از سیم خلاص شوند؟ این‌ها سوالاتی هستند که در راهنمای امروز می‌خواهیم به آن‌ها پاسخ دهیم.
انواع اتصال بی‌سیم
همه هدست‌های وایرلس برابر نیستند. البته که بحث کیفیت خود هدست هم وجود دارد، اما نباید یک فاکتور اساسی را فراموش کرد: چند نوع تکنولوژی بی‌سیم وجود دارد.
هدست‌های مدرن هم می‌توانند از بلوتوث استفاده کنند و هم از سیگنال‌های رادیویی 2.4 گیگاهرتزی. هر دو تکنولوژی مزایا و معایب خود را دارند.
بلوتوث
مزایا:
سازگاری با تمامی دستگاه‌های دارای بلوتوث
قیمت مناسب‌تر
معایب:
کیفیت صدای پایین‌تر
برد کمتر
وایرلس
مزایا:
کیفیت صدای بهتر
برد بیشتر
معایب:
نیازمند دانگل مخصوص برای اتصال
سازگاری محدود
همچنین بخوانید: ویژگی های یک هدست گیمینگ
هدست‌های بلوتوث برای استفاده با چندین دستگاه عالی هستند. با این که نسخه‌های قبلی بلوتوث به خاطر فشردگی شدید کیفیت صدای بدی ارائه می‌دادند (چون اصلا برای پخش فایل‌های صوتی طراحی نشده بودند)، اما هدست‌هایی که از نسخه‌های جدید بلوتوث استفاده می‌کنند چندان کیفیت صدای خود را فدا نمی‌کنند.
اما اگر هدستتان را فقط برای کامپیوتر خود، یا نهایتا چند کامپیوتر دیگر می‌خواهید، هدست‌های وایرلس کیفیت صدای بهتری دارند. فقط در نظر داشته باشید که برای استفاده روی کامپیوترهای دیگر، باید مطمئن شوید که آن‌ها یک پورت USB برای دانگل مخصوص دارند و از هدست هم پشتیبانی می‌کنند.
حالا که این را گفتیم، به سوال اصلی می‌پردازیم: سیم‌دار یا بی‌سیم؟
کیفیت صدا
این مسلما اولین چیزیست که هنگام تصمیم‌گیری بین دو نوع هدست به ذهنتان خطور می‌کند.
اول از همه باید گفت که کیفیت صدای هدست صرفا به نوع اتصال بستگی ندارد و فاکتورهای مهم دیگری هم دخیل هستند، از جمله کیفیت درایور. اما خب، یک هدست ۳۰۰ دلاری بی‌سیم قطعا کیفیت صدای بهتری نسبت به یک هدست ۱۰۰ دلاری سیم‌دار خواهد داشت.
اما برای اندازه‌گیری کیفیت صدا، بهترین کار این است که به بیت‌ریت آن نگاه کنید. اتصال‌های سیمی از بیت‌ریت‌های بسیار بالاتری نسبت به بی‌سیم پشتیبانی می‌کنند. اما سوال اینجاست که آیا اصلا بیت‌ریت انقدر بالا به دردمان می‌خورد؟
در اکثر مواقع، نه. صداهای دیجیتال به ندرت به بیت‌ریت‌هایی می‌رسند که توسط کانکشن وایرلس پشتیبانی نمی‌شود. پس یک اتصال سیمی تنها وقتی ضروری می‌شود که می‌خواهید به فایل‌های صوتی با بالاترین کیفیت ممکن، یا مثلا وینیل گوش دهید. اما برای فایل‌های MP3 یا صدای درون بازی، اصلا فرقش را متوجه نخواهید شد.
حرف آخر هم این است که امروزه، فشردگی یا کامپرشن سیگنال بی‌سیم به حداقل رسیده است و تکنولوژی هم با گذر زمان بهتر و بهتر می‌شود. هدست‌های وایرلس مدرن از عهده اکثر فایل‌های صوتی دیجیتال بر خواهند آمد.
آزادی بیشتر در حرکت یا عدم نیاز به شارژ، کدام را ترجیح می‌دهید؟
درست است که هدست‌های سیمی دردسرهای خودشان را دارند: کابل‌های گره‌خورده، دست و پاگیر بودن هنگام حرکت، و الی آخر. اما حداقل لازم نیست نگران شارژ باتری‌شان باشید!
هدست‌های وایرلس شاید به شما اجازه دهند با خیال راحت حرکت کنید، اما باز هم برای شارژ کردنشان کارتان با کابل گیر است. طبیعتا هم عمر باتری هدست‌های بی‌سیم مدل به مدل فرق می‌کند و به میزان استفاده شما هم بستگی دارد.
اکثر هدست‌های وایرلس باید روزانه یا نهایتا دو-سه روز یک بار شارژ شوند.اما در کل به خودتان بستگی دارد که کدام یک از این دو فاکتور را فدای آن یکی کنید.
قیمت
در نهایت، مسلما بحث قیمت وسط می‌آید. تکنولوژی‌های بی‌سیم قطعا گران‌تر از سیم و کانکتور از آب در می‌آیند و در نتیجه، هدست‌های بی‌سیم از هدست‌های سیمی هزینه بیشتری دارند.
معنی دیگر جمله بالا این است که هدست‌های سیمی معمولا کیفیت بهتری را با قیمت کمتری ارائه می‌دهند. به همین دلیل، اگر بودجه محدودی دارید، شاید بهتر باشد یک هدست سیمی تهیه کنید.
نتیجه
خب پس آخر کدامشان بهتر است؟ قطعا هیچ کدام به طور قطعی برتر از دیگری نیستند و کاملا به خودتان بستگی دارد.
اگر می‌خواهید فقط پشت یک میز بشینید و با کامپیوتر بازی کنید، پیشنهاد می‌کنیم به همان هدست‌های سیمی بسنده کنید. اما اگر می‌خواهید پی‌سی را به تلویزیون وصل کنید یا با کنسول بازی کنید، شاید یک هدست بی‌سیم انتخابی منطقی‌تر باشد.
منبع: https://vigiato.net/p/128346
